อพาร์ตเม้นท์ไม่บานหลังนี้เป็นบ้าน+แกลเลอรี่ + สปา + เซอร์วิสอพาร์ตเม้นท์ไม่บาน หลังงามใจกลางเมืองพัทยา ใกล้กับโรงแรมฮาร์ทร๊อกคาเฟ่ ซึ่งจากประสบการณ์ในการออกแบบอาคารบ้านเรือนของผม  ตลอดระยะเวลากว่า 20 ปี อาคารหลังนี้จัดได้ว่า  ยากที่สุด  ซับซ้อนที่สุดและมีนัยยะที่น่าสนใจที่สุดหลังหนึ่ง  ที่ผมบอกว่า ยากที่สุดและมีนัยยะน่าสนใจที่สุดก็เพราะในอาคารมีฟังค์ชั่นที่หลากหลาย   เพราะจะต้องเป็นทั้งบ้าน   ที่พักอาศัย    เป็นแกลเลอรี่    ห้องแสดงภาพเขียน ซึ่งเป็นของรักของหวงส่วนตัวของเจ้าของบ้านและจะต้องเป็นสปาเพื่อให้บริการแก่นักท่องเที่ยวทั้งชาวไทยและชาวต่างประเทศ   อีกทั้งต้องมีบริเวณสำหรับออกกำลังกายอันประกอบด้วยลานพักผ่อนและสระว่ายน้ำ  นอกจากนั้นยังต้องออกแบบบริเวณที่จัดเตรียมไว้ให้เป็นห้องอาหารเพื่อสุขภาพรวมถึงคาเฟทีเรีย  สำหรับจิบชา  กาแฟ และชื่นชมสวนซึ่งบริเวณต่าง ๆ จะต้องออกแบบให้สอดคล้องกับกิจกรรมต่าง ๆ ที่จะเกิดขึ้นในอาคารหลังนี้  ความยากประการที่สอง คือ จะต้องออกแบบให้สามารถจัดให้เป็นเซอร์วิสอพาร์ตเม้นท์ในแบบอีโคดีไซน์สไตล์บูทีค  เป็นผลให้ต้องออกแบบอุปกรณ์อาคารรวมถึงระบบทางวิศวกรรมต่างๆ  ในอาคารเพื่อรองรับกิจกรรมที่หลากหลายต่าง ๆ เหล่านี้  และความยากประการที่สาม  คือ ในบริเวณพื้นที่ดังกล่าวเป็นพื้นที่ที่เต็มไปด้วยต้นยางและต้นตะเคียนนับสิบต้นและต้นไม้เหล่านี้มีอายุนับร้อยปี  บางต้นก็ขนาดสองคนโอบมีความ  สูงร่วมสามสิบเมตร  ทั้งเจ้าของอาคารและผมมีความเห็นตรงกันว่า  เราควรที่จะต้องอนุรักษ์เก็บรักษากลุ่มของต้นยางและต้นตะเคียนโบราณเหล่านี้เอาไว้ให้คงอยู่คู่กับผืนดิน ผืนนี้

มีผู้รู้ทางประวัติศาสตร์หลายท่านได้กล่าวไว้ตรงกันว่า  คำว่าพัทยา นั้น น่าจะมาจากคำว่า ทัพพระยา ซึ่งหมายถึง ทัพของพระยาตากซึ่งท่านเคยยกกองทัพในช่วงกอบกู้เอกราชผ่านบริเวณนี้ หลังกรุงศรีอยุธยาได้แตกพ่ายให้กับกองทัพพม่า อันเป็นการเสียกรุงครั้งที่สองในช่วงปี พ.ศ. 2310  อันมีสาเหตุสำคัญมาจากการแตกแยกความสามัคคี   คนในชาติแบ่งกันเป็นก๊กเป็นเหล่า ดู ๆ  ไปก็ไม่ผิดจากสถานการณ์บ้านเมืองในปัจจุบัน พูดไปพูดมาก็อดแขวะเข้าเรื่องการเมืองเสียไม่ได้ กลับมาพูดถึงการบ้านกันต่อครับ  สำหรับอพาร์ตเม้นท์เอนกประสงค์ที่พัทยาหลังนี้

เนื่องจากบริเวณดังกล่าวน่าจะมีบริบทที่เกี่ยวข้องกับทางประวัติศาสตร์ของเมืองพัทยา  เพราะอุดมไปด้วยต้นยางและต้นตะเคียนจำนวนนับสิบต้นที่มีอายุนับร้อยปีและก็น่าจะเป็นส่วนหนึ่งในประวัติศาสตร์ของพื้นที่แห่งนี้  ในการอนุรักษ์รักษาทรัพยากรท้องถิ่นเอาไว้ซึ่งผมเคยย้ำเสมอว่าการพัฒนาใด ๆ ก็ตามจำเป็นต้องอนุรักษ์  สืบสาน และพัฒนาทรัพยากรพื้นถิ่นเอาไว้    จึงถือเป็นหน้าที่ทางจริยธรรมที่จำเป็นต้องปฏิบัติ   ผมขอชื่นชมที่เจ้าของอาคาร  คือ คุณสุเทพ และ คุณวรรณา  มีความคิดเห็นตรงกันกับผมที่จะอนุรักษ์เก็บรักษาต้นไม้เหล่านี้เอาไว้  ผลคือ ต้นไม้กลายเป็นส่วนหนึ่งของงานออกแบบและยังทำให้กลุ่มอาคารเหล่านี้มีลักษณะเด่นพิเศษเฉพาะตัว  แฟน ๆ คนรักบ้านลองจินตนาการตามผมนะครับว่า   เมื่อท่านเข้าไปอยู่ในอาคารที่มีต้นไม้ใหญ่ขนาดสองคนโอบที่ให้ร่มเงาและสูงเด่นเป็นสง่า  ซึ่งไม่ได้มีแค่ต้นเดียวแต่มีนับสิบต้นกระจายไปทั้งบริเวณถึงจะมีเงินเป็นร้อยล้านก็ซื้อกลุ่มต้นไม้อายุนับร้อยปีเหล่านี้ไม่ได้หรอกครับ บางต้นก็สูงร่วม 30 เมตร แผ่กิ่งก้านสาขา ครอบคลุมไปทั้งอาณาบริเวณ  บ้าน + แกลเลอรี่ + สปา + เซอร์วิสอพาร์ตเม้นท์ไม่บานที่พัทยาหลังนี้ เป็นตัวอย่างที่น่าเรียนรู้และน่าจำไว้เป็นแบบอย่าง ช่วยกันรักษาไว้เถอะครับ ของดี มีอยู่ เพื่อให้รุ่นลูก  รุ่นหลาน  ได้ชื่นชมและร่วมดูแลรักษา เป็นอาคารที่ถึงพร้อมแห่งความพอเพียง  มีความงามง่าย  สวยนาน  เป็นทั้งที่รักและที่พัก