“สาทรซ่อนรัก”  เป็นบ้านที่ขนาดไม่เล็กหรือไม่ใหญ่จนเกินไปแต่สามารถใช้พื้นที่ทุก ๆ ตารางนิ้วได้อย่างมีประสิทธิภาพซึ่งทำให้สามารถจัดพื้นที่ใช้สอยในบ้านได้มากถึง 12 ห้องนอน 12 ห้องน้ำ  แต่ละห้องถูกออกแบบให้มีอากาศถ่ายเทอย่างดีเยี่ยม  แสงแดดส่องถึงห้องน้ำทุกห้องและสามารถระบายอากาศสู่ภายนอกได้อย่างดี ทำให้ไม่อับชื้น ห้องนอนทุกห้องมีระเบียงกว้าง เอาไว้ตากผ้าเช็ดตัว ผ้าห่ม  แม้กระทั่งถึงผ้าขาวม้า  รวมทั้งเป็นที่วางคอมเพรสเซอร์แอร์  จัดได้ว่าเป็นอาคารที่ถึงพร้อมด้วยประโยชน์ใช้สอยจริง ๆ ครับ และสามารถตั้งอยู่บนพื้นดินขนาดกำลังดี 40-50 วา ไม่เล็กไป ไม่ใหญ่ไป เป็นอาคาร 3 ชั้น แต่จะว่าจริง ๆ แล้วก็คือ 4 ชั้นนั่นหละครับ  เพราะชั้นดาดฟ้าก็สามารถใช้งานได้เป็นที่ตั้งถังเก็บน้ำ  หรือจะเป็นพื้นที่สำหรับจัดสวน หรือ เอาไว้ตั้งศาลาไม้เพื่อปลีกวิเวก นั่งกินลม ชมดาวในคืนเดือนมืดหรือชมจันทร์ในคืนเดือนหงายกับคนที่รู้ใจก็ไม่ผิดกติกาอะไร  แต่เหนือสิ่งอื่นใด  “บ้านสาทรซ่อนรัก” ของผมนี้รับรองล้านเปอร์เซ็นต์ว่าไม่มีวันเชยครับ เพราะเป็นการออกแบบในสไตล์นีโอคลาสสิค เป็นความงามที่เรียบง่ายแต่ลึกในจินตภาพ  เหมือนสาวสวยที่ยิ่งพิศ ยิ่งงาม  ซ่อนความงดงามและความรักไว้ให้ค้นหาอย่างเหลือเฟือ 
                 นอกจากนี้ยังเป็นแบบบ้านที่มีกลิ่นอายของตะวันตกผสมผสานกับกลิ่นอายของตะวันออกโดยเฉพาะอย่างยิ่งบ้านของบรรดาพ่อค้าวาณิชย์ชาวจีนซึ่งในทางสถาปัตยกรรมเรียกรูปแบบนี้ว่า  “ชิโนโปรตุกีส”   คือถ้าให้แปลกันตรงตัว ก็คือ สไตล์คนจีนผสมกับสไตล์ยุโรปโปรตุเกสนั่นเองครับ   ถือว่าเป็นสไตล์ที่คลาสสิคอีกสไตล์หนึ่งที่จะไม่มีวันล้าสมัยเพราะสวยงามกำลังพอเหมาะ  พอดี  ในสังคม “แดกด่วน” ตามคำจำกัดความของ   ท่านศาสตราจารย์ ดร. ชัยอนันต์  สมุทวณิช  ท่านให้คำจำกัดความเอาไว้อย่างแหลมคมจับใจความได้ว่า ขนาดแดก (กินหรือรับประทาน) ก็ยังแดกอย่างด่วน ดังเช่น บรรดาอาหารฟาดฟู๊สของบริษัทข้ามชาติที่เปิดสาขากันเต็มบ้าน เต็มเมือง ก็ต้องกินเพราะหากไม่กินก็กลัวว่าจะไม่ทันสมัยตกกระแสของคนรุ่นใหม่ยุคโลกาภิวัฒน์  แต่สำหรับบ้าน “สาทรซ่อนรัก” ไม่ใช่รูปแบบสถาปัตยกรรมแดกด่วนอย่างแน่นอนครับ  เพราะเป็นการที่ไม่ทำงานแบบเร่งด่วนแดกด่วน  อย่างเร่งรีบแต่เกิดขึ้นจากการค่อย ๆ คิด ค่อย ๆ ทำ  ค่อย ๆ ออกแบบบ้านบนพื้นที่ 50 ตารางวา  จึงจัดได้ถึง 12 ห้องพักอาศัยและ 12 ห้องน้ำ  ฟังดูก็เหลือเชื่อครับ   แต่ก็เป็นไปแล้วและเป็นบ้านที่งามพิศไม่ใช่งามผ่านต้องมีเวลามองอย่างช้า ๆ ชัด ๆ  มีเวลาค่อย ๆ พิจารณาไม่รีบจึงค้นพบความงดงามและความรักที่ซุกซ่อนอยู่ในใจของผมอยากให้อาคารบ้านเรือนของเราเป็นเช่นนี้  ค่อย ๆ สร้าง  ค่อย ๆ ทำ ค่อย ๆ คิด สร้างบ้านปรุงเรือนทั้งทีก็ให้อยู่กันเป็นร้อยปี  ชั่วลูกหลานเหลนโหลนไม่เล่นกับรูปทรงอาคารมากเกินไปเพียงเพราะกลัวไปว่าจะไม่ทันสมัย เอาแต่พอเหมาะ พอดี พองาม สร้างก็ง่าย ดูแลก็ง่าย จะจัดตกแต่งภายในก็ง่าย ดูแลรักษาก็ง่าย และใช้ทุกตารางเมตรอย่างคุ้มค่า  ดีหรือไม่ดีอย่างไรก็ต้องพิจารณากันเอาเองครับแต่สำหรับผมแล้ว ผมถือว่าบ้าน “สาทรซ่อนรัก” เป็นบ้านไม่บานอีกหลังที่ผมชอบมาก ๆ    ในยามแก่เฒ่าจะดัดแปลงเป็นห้องเช่าก็สามารถทำได้ไม่ผิดกติกาอะไร  จะดัดแปลงเป็นออฟฟิศหรือสำนักงานขนาดเล็กก็ไม่เลวดูเหมาะเจาะลงตัวไปหมดครับ